ارزیابی کارایی روش‌های زمین آماری به‌منظور برآورد توزیع مکانی عمق و چگالی برف در مناطق کوهستانی (مطالعه‌ی موردی: حوضه‌ی آبخیز گوش بالا مشهد)

چکیده یکی از مهم ترین منابع آبی در مناطق کوهستانی ذخیره­ی برف می­باشد که می­تواند در بیشتر مواقع سال آب مورد نیاز برای مصارف کشاورزی، شرب، زیست محیطی را فراهم کند. پژوهش حاضر که در حوضه­ی آبخیز کوهستانی گوش بالا به وسعت 3/83 کیلومتر مربع در شرق مشهد انجام گرفته است. که با استفاده از 11 نمونه اندازه­گیری شده عمق و چگالی برف پهنه­بندی دو پارامتر مذکور با استفاده از روش­های زمین آمار مانند عکس فاصله وزن­دار (IDW)، توابع شعاع پایه (RBF)، کریجینگ و کوکریجینگ انجام گرفت. با بکارگیری آماره جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) روش کوکریجینگ ساده برای عمق و کریجینگ ساده برای چگالی که دارای کمترین میزان خطای به مقدار 518/0 و023/0 بودند تشخیص داده شد. واریوگرام به دست آمده در روش کوکریجینگ ساده از نوع J بسل برای عمق برف دارای کمترین مقدار اثر قطعه­ای و نسبت اثر قطعه­ای به سقف به میزان 795/0 و 95/0 را نشان داد و همچنین واریوگرام مربوط به چگالی برف نیز کمترین مـقدار اثـر قـطعه­ای و نسبت اثـر قـطعه­ای بـه سـقف را بـه مـقدار  8/0 و 9/0 در روش کوکریجینگ ساده از نوع J بسل را دارا بود. نتایج نشان می­دهد که اثر قطعه­ای و نسبت اثر قطعه­ای به سقف بالا می­باشد که این خود دلیلی بر ساختار فضایی ضعیف حاکم در بین داده­های دو پارامتر مورد مطالعه می­باشد که نشان­دهنده­ی ناهمگنی در داده­های جمع­آوری شده است.